به گزارش خبرورزشی، گاهی وقتها بازیهای ساده را چنان بد میبازیم كه با خود میگوییم چقدر مالدیوی بازی كردیم و برخی مواقع مسابقات سخت را میبریم.
ما ایرانیها كلاً غیرقابل محاسبه هستیم؛ دنیا هم به غیرقابل پیشبینی بودن ما ایمان دارد. بازیهای حساس جام جهانی 1998 فرانسه را به خاطر بیاورید.
چه كسی فكر میكرد آمریكا مقابل ایران قلع و قمع شود؟ در آن بازی اما چنان درخشیدیم كه تیم ملی آمریكا با تمام بازیكنان مشهور آن زمانش مقابل ما زانو زد.
قبلتر از جام جهانی، مثال واضحی از دیدار با استرالیا در ملبورن داریم كه به عنوان معجزه قرن فوتبال آسیا مشهور است...
دنیای فوتبال، غیرقابل پیشبینی بودن ما را پذیرفته و این بار چه میشود كه همان تیم خلق الساعه و عجیب تمام سالهای گذشته باشیم.
یعنی اگر بشهچی میشه همان تیم ملی ایران باشیم كه یك دفعه در بزنگاهی خاص و غیرقابل باور، مراكش را در اولین گام شكست بدهد؟
ممكن است بگویید با محاسبه منطقی و فوتبالی نمیتوان چنین ادعایی داشت اما ما، همه دوستان را حواله میدهیم به احساسات و عواطفی كه در كشورمان وجود دارد و بازیكنانی كه این روزها مثل زنجیر به هم متصل شدهاند.
بردن مراكش با بازیكنانی كه در كشورهای اروپایی به دنیا آمدهاند و فقط پاسپورت مراكشی دارند كار راحتی نیست اما یك لحظه فقط فكر كنید از بازی اول به سلامت عبور كنیم یا خیلی خوب ببریم یا حتی خوب مساوی كنیم؛ مهمتر از همه اینكه خوشگل فوتبال بازی كنیم. در این صورت دو بازی بعدی چقدر سادهتر میشود؟
ما در روزهای سخت منطق، معادله و هر چیز اصولی را در این دنیا كنار میزنیم و تبدیل به همان ایرانی میشویم كه دنیا از ما با افتخار یاد میكند. امیدوارم بشود آنچه باید بشود...
ما ایرانیم، پایش بیفتد كوه را منفجر میكنیم.