خبرورزشی/ علی جوادی؛ استقلال با وجود همه مشکلاتش به آسیا رفت و متأسفانه برابر پاختاکور شکست خورد. این شکست به هر حال باید اتفاق میافتاد، چون در غیر این صورت عدالت فوتبال زیر سؤال میرفت. استقلال باید ناکام میماند چه برابر پاختاکور و چه برابر هر تیم دیگری. این فرجامی بود که مدیران در تهران برایش نوشته بودند.
بازیکنان استقلال با تمام توان و وجود بازی کردند تا شرمنده هوادارانشان نباشند، اما تا چه زمانی میخواهیم فقط به تکنیک فردی، تعصب، مردانگی و غیرت بازیکنانمان بنازیم و به شانس تکیه کنیم؟ دیشب پرسپولیس در مسابقهای پیروز شد که برتر از حریف نبود و در بیشتر دقایق به دفاع منطقی پرداخت، اما آیا باید برد دیشب را به نام مدیریت زد؟ این بازیکنان پرسپولیس بودند که دویدند و از جان مایه گذاشتند؛ همین. مدیریت وقتی میتواند حرفهایی برای گفتن داشته باشد که کاری ۴ ساله یا بیشتر کرده باشد و ثمره مدیریتش نمود عینی پیدا کند، اما وقتی وزارت ورزش ما علاقه دارد هر ۶ ماه مدیر عوض کند، چه نتیجهای را باید به مدیریت ربط داد؟ وقتی بدترین روز را برای سفر به ایتالیا انتخاب میکنند و اردو را بههم میریزند و سرمربی را از تیم دور میکنند تا استقلال در فاصله ۵ روز تا بازی در لیگ قهرمانان، بدون سرمربی شود، چه باید بگوییم؟ چنین تیمی با این مشخصات چرا باید قهرمان آسیا شود؟ فقط به این دلیل که دل میلیونها هوادار با این تیم است؟ تیمی که دل میلیونها هوادار با آن است، آیا باید اینگونه مدیریت و اداره شود؟
یک بار برای همیشه با خودمان و با مردم صادق باشیم و بگوییم آنطور نیستیم که لیاقت این مردم است. کاش مدیران کلان، صدای شکسته شدن میلیونها دل را به هنگام شکستها میشنیدند و احساسات هواداران را حس میکردند. شاید آن وقت تصمیمهای بهتری میگرفتند و مناسبتر مدیریت میکردند.