خبرورزشی/مهدی یاراحمدی خراسانی؛ این یک واقعیت است که بسیاری مواقع در اعلام جوایز برترینهای لیگ برتر ناخودآگاه و یا شاید هم آگاهانه جوایز سهمیهبندی میشود. بدین صورت که اگر بازیکنان یا کادر فنی یک تیم، برنده بیشتر یا همه جوایز باشند چند تا از آن را به تیمهای دیگر میدهند تا هم مشارکت آنها در جشن برترینها پررنگتر باشد و هم رضایتشان. این کار شاید برای برخی جوایز مثل بازیکن اخلاق یا مثلاً بهترین مدافع یا هافبک قابل انجام باشد ولی برای آقای گل یا بهترین پاسور تقریباً عملی غیرممکن است. زیرا خیلی شفاف تعداد گل زده و تعداد پاس گل افراد مشخص بوده و دیگر نمیتوان بر آن ایرادی وارد کرد. وقتی محسن مسلمان با وجود نیمکتنشینیهای فراوان با اختلاف در صدر جدول بهترین پاس گلدهندهها قرار دارد، انتخاب فردی غیر از او بدسلیقگی و بیعدالتی محض بود. اگر قرار بود طبق سهمیه جایزه کمتری به سرخپوشان تعلق بگیرد، بهتر بود بهترین مدافع یا دروازهبان را از تیم دیگر انتخاب میکردند که خیلی عدد و رقم شفاف هم بدان تعلق نمیگیرد نه بهترین پاسور لیگ برتر که محسن مسلمان شایسته آن بود. از طرف دیگر نباید ترسید از اینکه یک تیم حتی همه جوایز را به خود اختصاص دهد. به هر حال وقتی یک تیم با حفظ شاکله اصلی خود دو سال پیاپی قهرمان شده و یک سال هم با تفاضل گل نایبقهرمان، قطعاً عملکرد بازیکنانش بهتر از سایر تیمها بوده است. همانطور که در سالهای قبل سپاهان و استقلال که در اوج قرار داشتند، شایسته درو کردن جوایز بهترینهای سال فوتبال ایران بودند. روال اعطای جوایز باید عدالت و شایستگی باشد نه محصلتاندیشی و سهمیهبندی، چون این امر باعث تضییع حقوق افراد میشود. شک نکنید در سالهای آتی بار دیگر تیمهایی غیر از پرسپولیس اوج گرفته و قهرمان میشوند آیا آن زمان میخواهید سهم جوایز آنها را به قرمزها بدهید تا تلافی شود؟ شاید به تشخیص غلط خودتان اینگونه عدالت را بین تیمها رعایت کنید ولی شک نکنید که حقوق فردی افراد تضییع میشود مثل اتفاقی که برای محسن مسلمان رقم خورد.
۰
زمان مطالعه: ۱ دقیقه
روال اعطای جوایز باید عدالت و شایستگی باشد نه محصلتاندیشی و سهمیهبندی.