خبرورزشی/ جهانگیر کوثری: بازیهای آسیایی ۲۰۱۸ با شعار انرژی آسیا با حضور ۴۵ کشور در ۴۰ رشته ورزشی به مدت ۱۵ روز انجام شد و در نهایت چین غول بزرگ ورزش جهان، چون دورههای گذشته بالاتر از ژاپن و کره جنوبی قرار گرفت. ایران یک پله نسبت به بازیهای سال ۲۰۱۴ و دو پله نسبت به ۲۰۱۰ پایینتر قرار گرفت. این نزول یکپلهای نمیتواند معیار کلی ارزشی برای ورزش ما نسبت به کسب مدال طلا باشد. ازبکستان با یک مدال طلا بیشتر نسبت به ما در رده پنجم قرار گرفت. با علم به اینکه ازبکها در رشته بوکس در ۷ وزن مدال کسب کردند که ۵ مدال آن طلا بود و شوک اصلی را در روزهای آخر به ایران وارد نمودند. اندونزی نیز با کسب ۱۲ مدال طلا در رشته بومی خود پنچاکسیلات به این موقعیت رسید که نمیتواند معیار واقعی برای برتری آنان نسبت به ما باشد. در مجموع نسبت به دو دوره این بازیها نوسان ما کمتر از بقیه تیمهای از رده چهارم به پایین بود و این دلیلی است برای مدیریت ورزش ما که موقعیتها را حفظ و در بعضی از رشتهها فراتر از انتظار عمل کردند. در این دوره پتانسیل بانوان کاملاً ایجاد موقعیت و مدال کرد، هر چند تا استفاده بهینه از تمام نیروهای بانوان ما فاصله زیادی داریم. کاروان ما در رشته کشتی آزاد، کشتی فرنگی و وزنهبرداری و حتی دوومیدانی و تکواندو میتوانست شایستهتر عمل کند و در این رشتهها به دلیل انتظاری که از آنان میرفت، باید سکوهای اول بیشتری را فتح میکردیم که در این میان وزنهبرداری جای بحث بسیاری دارد.
نگاهی به جدول ردهبندی مدالها در این دوره بیندازیم تا بهتر موقعیت خود را درک کنیم. چینتایپه، هندوستان، کره شمالی، تایلند، فیلیپین و... تماماً پایینتر از ایران قرار گرفتهاند. عربستان با تمام مخارجی که انجام داد، تنها یک مدال طلا به دست آورد. پس ایران شرایط نسبتاً خوبی که منطقی و قابل درک است، نسبت به حریفان داشت. چین، ژاپن و کره جنوبی بنا به دلایل عمدهای غیرقابل دسترساند. شاید روزگاری که تمامی بانوان ما توانستند در تمام رشتهها به میدان بیایند، این توازن به هم بخورد، اما فعلاً خوب است و ما هم راضی! در تیراندازی هنوز خیلی کار داریم و باید جدیتر، علمیتر و با مربیان تراز اول جهان خود را به دامنههای بالاتر آسیا برسانیم. شنای بانوان که هیچ! در رشته مردان واقعاً نیاز به یک تحول اساسی از پایه داریم. باید برویم سمت آموزش و پرورش و کارهای پایهای. دوومیدانی ما تکستارههای کمتری نسبت به کشتی و وزنهبرداری دارد و با وجود تلاش بسیار نیروی بالقوه عمومی را نداریم که بحث جداگانهای را میطلبد، اما جای یک خسته نباشید به فدراسیون دوومیدانی را دارد. بدمینتون، بیسبال، بولینگ، بریج و شیرجه، هاکی، گلف، پاراگلایدر، پنچاکسیلات، اسکیت، راگبی، سامبو، سپکتاکرا، سافتتنیس، سافتبال، اسکواش، تنیس و سهگانه کاری را انجام ندادند و در نزدیک به ۲۰ رشته کاملاً ورزش ما خنثی بودند. اگر رویکرد درستی به تمام رشتهها داشته باشیم و عملاً به دنبال بازنگری به آنان باشیم، رسیدن به کره جنوبی دور از ذهن نیست. اگر در کشتی جدیتر باشیم، وزنهبرداری را یکدست نماییم و فوتبال را نجات بدهیم و بسکتبال را لباس نو بر تنش کنیم، جایگاه سوم دور از دسترس نخواهد بود. ما هرگز به ۱۳۲ مدال طلای چین نمیرسیم و شاید به ۷۴ طلای ژاپن هم نرسیم، اما ۴۹ مدال کره جنوبی قابل چنگ انداختن است! با یک خستهنباشید به کمیته ملی المپیک و وزارت ورزش و فدراسیونها و سرپرست کاروان ورزشی و گروه پرکارشان خود را برای چهار سال دیگر آماده میکنیم.
نگاهی به جدول ردهبندی مدالها در این دوره بیندازیم تا بهتر موقعیت خود را درک کنیم. چینتایپه، هندوستان، کره شمالی، تایلند، فیلیپین و... تماماً پایینتر از ایران قرار گرفتهاند. عربستان با تمام مخارجی که انجام داد، تنها یک مدال طلا به دست آورد. پس ایران شرایط نسبتاً خوبی که منطقی و قابل درک است، نسبت به حریفان داشت. چین، ژاپن و کره جنوبی بنا به دلایل عمدهای غیرقابل دسترساند. شاید روزگاری که تمامی بانوان ما توانستند در تمام رشتهها به میدان بیایند، این توازن به هم بخورد، اما فعلاً خوب است و ما هم راضی! در تیراندازی هنوز خیلی کار داریم و باید جدیتر، علمیتر و با مربیان تراز اول جهان خود را به دامنههای بالاتر آسیا برسانیم. شنای بانوان که هیچ! در رشته مردان واقعاً نیاز به یک تحول اساسی از پایه داریم. باید برویم سمت آموزش و پرورش و کارهای پایهای. دوومیدانی ما تکستارههای کمتری نسبت به کشتی و وزنهبرداری دارد و با وجود تلاش بسیار نیروی بالقوه عمومی را نداریم که بحث جداگانهای را میطلبد، اما جای یک خسته نباشید به فدراسیون دوومیدانی را دارد. بدمینتون، بیسبال، بولینگ، بریج و شیرجه، هاکی، گلف، پاراگلایدر، پنچاکسیلات، اسکیت، راگبی، سامبو، سپکتاکرا، سافتتنیس، سافتبال، اسکواش، تنیس و سهگانه کاری را انجام ندادند و در نزدیک به ۲۰ رشته کاملاً ورزش ما خنثی بودند. اگر رویکرد درستی به تمام رشتهها داشته باشیم و عملاً به دنبال بازنگری به آنان باشیم، رسیدن به کره جنوبی دور از ذهن نیست. اگر در کشتی جدیتر باشیم، وزنهبرداری را یکدست نماییم و فوتبال را نجات بدهیم و بسکتبال را لباس نو بر تنش کنیم، جایگاه سوم دور از دسترس نخواهد بود. ما هرگز به ۱۳۲ مدال طلای چین نمیرسیم و شاید به ۷۴ طلای ژاپن هم نرسیم، اما ۴۹ مدال کره جنوبی قابل چنگ انداختن است! با یک خستهنباشید به کمیته ملی المپیک و وزارت ورزش و فدراسیونها و سرپرست کاروان ورزشی و گروه پرکارشان خود را برای چهار سال دیگر آماده میکنیم.