محمد دادکان، رئیس پیشین فدراسیون فوتبال و ستاره سابق پرسپولیس، در گفتگویی از پرسپولیس حرف زد، از تیم ملی و در نهایت از مردم. از جیب نجیب زادگانی که نان شبِی ندارند که بخورند. از پولی که برای مردم است اما بدون اجازهٔ آنها — همّت همّت — خرج بازیکنانی میشود که به قول رئیس سابق فدراسیون ۱۰۰ میلیون هم نمیارزند.
گزیدهٔ صحبتهای پیشکسوت فوتبال را با خبرآنلاین بخوانید:
- در جریان اتفاقات پرسپولیس هستم. بله، چرا نباشم؟ ما یک گعدهای داریم پنجشنبهها؛ هفتهٔ قبل وحید هاشمیان را دعوت کردیم و به نوعی از او دلجویی کردیم.
- من خبری از رابطهٔ حدادی و درویش ندارم؛ فقط یک چیز را میدانم که وحید هاشمیان نباید به این شکل میرفت. اگر بنا به تغییر و تحول بود باید از مدیران و اعضای هیئتمدیره شروع میشد، نه سرمربی. آقایان مدیر! شما که در همهجاِ ورزش و فوتبال هستید، یک دوزاری از جیب خودتان تا به حال هزینه کردهاید؛ حتی برای کار خیر؟
- اینها اصلاً با ورزش بیگانهاند و آن را نمیشناسند. این مدیران در کنار ورزشکاران قرار میگیرند که خودشان را مطرح کنند. شما بروید مصاحبههای قبلی من را ببینید که دربارهٔ خصوصیسازی حرف زدم که البته خصوصی هم نیست! من گفتم این دو باشگاه و باشگاههای صنعتِی مشکلاتی را در آینده ایجاد میکنند که نمیشود جلویش را گرفت. این آقایان دارند با پول مردم قمار میکنند؛ ولخرجی از جیب مردم، آن هم در مملکتی که مردمش به نانِ شب محتاج هستند. چرا در چنین مملکتی ۲۰۰ میلیارد یا ۵۰۰ میلیارد برای یک بازیکن هزینه میکنید؟
- این باشگاهها اگر زمینی هم برای تمرین دارند، در زمانِ ما گرفتند. اگر همین زمینها را هم نداشتند باید مثل قدیم صندوق عقب ماشینشان میشد رختکن باشگاه. من از شما میخواهم بروید و از مدیران دو باشگاه سؤال کنید که آیا از جیب خودتان هزینه میکنید یا نه؟
- در این بین فدراسیون فوتبال اصلاً کاری نمیکند! باید بیایند و بپرسند که این ۲۰۰ میلیارد از کجا آمده و کجا هزینه میشود. این باشگاهها آلودهٔ یک سری دلال هستند و دلالها روی این باشگاهها اشراف دارند. مدیران هم فقط دنبال این هستند که خودشان را مطرح کنند. یکی برود از مدیران این باشگاهها سؤال کند که اصلاً میدانید مدیریت ورزشی یعنی چه؟ میدانید سیستم چیست؟ میدانید نرخ پایهٔ یک بازیکن چقدر است؟ شما فقط از جانبِ بالادستیهایتان استخدام شدهاید تا بازی را به هم بریزید.
- شک نکنید با این شرایط در سالهای آینده رقم قرارداد بازیکنان سرسامآور خواهد شد. اینها پولِ مردم است؛ پولِ کارگران پتروشیمی و خلیج فارس. من که تلویزیون ایران را نمیبینم اما گاهی میشنوم که در تلویزیون گفتهاند ۳ هزار میلیارد خرج مثلاً استقلال یا پرسپولیس شده است؛ خب از کجا؟ از جیبِ چه کسانی؟
- اخیراً هم که باشگاههای بزرگ مثل استقلال به تیمداری در سایر رشتهها روی آوردهاند. بله! تیمداری کنند و سایر رشتهها را هم نابود کنند. بازیکنی که در بسکتبال ۵ میلیارد میگرفت را شنیدهام یک تیم به او ۱۵ میلیارد داده است! گیرم که قهرمان هم شدید، انتهایش چه؟ در جامعهای که مردم برای تیم ملی کشورشان بیرون نمیریزند و یک بُق در خیابانها نمیزنند، شما دنبال چه چیزی میگردید؟
- در دورهٔ ما صعود به جام جهانی به این شکل نبود. آنزمان مردم تا صبح در خیابانها بودند. حالا من یک سؤال از شما میپرسم: میدانید چرا برای تیم ملی در ایران بازی دوستانه برگزار نمیکنند؟ چون میترسند مردم به ورزشگاه بیایند و علیه تیم ملی و سرمربی و بقیه شعار بدهند. اینها همهاش دروغ است که تیمها به ایران نمیآیند. به پیغمبر قسم؛ قسمی بالاتر از این؟ من همهٔ این دورهها را گذراندهام: بازیکن بودهام، شاگرد، مربی، مدیر و ... الان ده ماه مانده به جام جهانی اما دوستان تقاضای بازی با تیمهای مختلف در ایران را نمیکنند؛ چون جمعیت میآید و «هو»شان میکند.
- من از قلعهنویی حمایت نمیکنم. چرا؟ چون دلیل دارم. من همایون شاهرخی با آن همه سابقه را آوردم و مدیر تیمهای ملی کردم. قلعهنویی باید جایگاهش حفظ شود و مدیر تیمهای ملی شود. یک نفر هم سرمربی باشد؛ نمیشود با این روشها پیش رفت.
- آقایان مسئول، بیدار شوید. ورزش به کجا دارد میرود؟ آقای وزیر، کجایی؟ مسئولان عزیز! تا کی میخواهید خودتان را به بیعاری بزنید؟ دو سال دیگر این فوتبال هیچجوره نمیتواند خودش را نگه دارد. چقدر دارید هزینه میکنید که تفاوت تیمِ اول و آخر جدول سه امتیاز است؟ تیم دهم یک بازی را ببرد، صدرنشین میشود! چقدر میخواهید هزینه کنید در این فوتبال؟ ۲ هزار میلیارد؟ ۳ هزار میلیارد؟ سالهای بعد میرسد به ۵ هزار میلیارد، و برای اینکه یک نفر از جیبِ خودش هزینه نمیکند.
- من زمانِ خودم اجازهٔ این کار را ندادم. آنزمان تاپِ بازیکنان جواد نکونام بود که گفتم ۱۰۰ میلیون میارزد. حالا چه اتفاقی افتاده که این رقمها جابهجا میشود؟ یک نفر برود از بانکِ شهر سؤال بپرسد، از هلدینگ خلیج فارس سؤال بپرسد که از کجا پول میآورید و هزینهٔ سرخابیها میکنید؟ ملتِ ما به شامِ شبشان محتاجاند. خجالتِ زن و بچهشان را میکشند. بچهها ۶–۷ ساله پولی برای شروعِ تحصیل ندارند و طبق آماری که خود دوستان دادهاند، یک میلیون و خُردهای اصلاً برای مدارس ثبتنام نکردهاند چون پول ندارند. آنوقت وزیرِ ما میگوید میخواهیم در مدارس تعلیمِ ساخت موشک بدهیم! بابا بس کنید. مردم خستهاند، مردم کلافهاند. هر چیزی جای خودش را دارد.
- آیا در ایران یک شهر نداریم مثل بحرین؟ چطور آنها مسابقات آسیایی جوانان برگزار میکنند و این همه ورزشگاه و سالن خوب دارند، ولی ما نمیتوانیم؟ جالب است یک خانم ورزشکاری — شاید هم مقام مسئول بود — داشت دربارهٔ میزیانی خوب بحرینیها میگفت که صدا و سیما مصاحبهاش را قطع کرد. خدا شاهد است، داشت میگفت برویم از بحرینیها یاد بگیریم که سریع قطعش کردند. این است وضعیتِ ما.
