حسن نظری یکی از پدیدههای فوتبال ایران در دهه ۵۰ شمسی بود و حتی در جام جهانی ۱۹۷۸ هم فیکس بازی کرد ولی یک سال بعد از انقلاب از ایران رفت و ارتباطش با فوتبال ما به طور کامل قطع شد.
نظری ۲۸ آبان ۱۳۹۱ سکوت ۳۴ ساله خود را شکست و با خبرورزشی مصاحبه اختصاصی انجام داد که نظرتان را به بازخوانی دوباره حرفهایش جلب میکنیم:
- از سال ۱۳۵۸ که به آمریکا آمدم، همیشه دوست داشتم به ایران برگردم ولی نمیدانم چرا هیچوقت این اتفاق نیفتاد!
- در آمریکا وارد عرصه مربیگری شدم و از سال ۱۹۹۲ دورههای این کار را تا بالاترین سطح حرفهای دیدم. در باشگاههای بزرگی مثل آژاکس و منچستریونایتد دوره مربیگری طی کردم و البته همزمان با آن برای خودم هم یک آکادمی فوتبال راه انداختم.
- یکی از بزرگترین افتخاراتم این بوده که در تیم ملی پیراهن آقای ابراهیم آشتیانی را بر تن کردم و امیدوارم که در حد ایشان باشم. من وقتی ۱۷ ساله بودم به تیم ملی رسیدم و بزرگانی همچون ناصر حجازی، پرویز قلیچخانی و علی پروین آنقدر در رختکن به من روحیه دادند تا توانستم وزن پوشیدن این پیراهن را تحمل کنم. حضور در تیم ملی، فیکس شدن در این تیم و تاج (استقلال) رویاهای بزرگی بود که برایم محقق شد.
- مرگ ناصر حجازی بدترین خبری بود که طی چند سال اخیر از فوتبال ایران شنیدم. ناصر زبان گویای فوتبال بود و مشکلات را صادقانه بر زبان میآورد. او که رفت، فوتبال ایران لال شد! وقتی در بیمارستان بستری بود بهش زنگ زدم و پشت تلفن به من گفت: حسن! بزرگ شدی اما صدایت هنوز فرقی نکرده!
- اصلا باورم نمیشود که حشمت مهاجرانی در ایران باشد ولی از او مشورت نگیرند یا اینکه علی پروین نقشی در تصمیمگیریهای فوتبالی ندارد! واقعا نمیدانم در فوتبال ایران چه خبر است!
- خیلی دلم میخواهد به ایران بیایم و با پرچم آبی برای تشویق استقلال به ورزشگاه بروم. البته شاید کسی من را نشناسد چون سالها نبودم ولی مهم این است که استقلال هنوز نامش بزرگ است. علاوه بر استقلال، عاشق همه تیمهای آبیپوش دنیا هم هستم، مخصوصا چلسی. من امیر قلعهنویی را خیلی نمیشناسم اما نتایجش در استقلال موفقیتآمیز بوده است.
- به نظرم حسن روشن بهترین بازیکن نسل ما بود.
بیشتر بخوانید: قلیچ گفت توپ کج بود و گل خوردم/ به عابدزاده گفتم حتی به سمت توپ من هم نمیتوانی بروی/ مجتبی محرمی نبود ۱۳۰ بازی ملی میداشتم!
