اختلاف میان دیدیه اندونگ و باشگاه استقلال حالا به یکی از جنجالیترین پروندههای روز فوتبال ایران تبدیل شده است؛ پروندهای که بیش از آنکه فنی باشد، ابعاد حقوقی و بینالمللی دارد. در روزهای اخیر، ایجنت اندونگ به همراه خود این بازیکن با ارسال مکاتبهای رسمی به فیفا، مسیر تازهای را برای پیگیری اختلاف با باشگاه استقلال انتخاب کردهاند. محور اصلی این شکایت، کوتاهی باشگاه در فراهمکردن شرایط قانونی اقامت و اخذ مجوز کار برای این بازیکن عنوان شده است.
اندونگ و مدیر برنامههایش معتقدند ادامه فعالیت با اقامت توریستی و موقت، خلاف مقررات بوده و همین موضوع میتواند بهعنوان «دلیل موجه» برای فسخ یکطرفه قرارداد مورد استناد قرار بگیرد. در این مکاتبه به فیفا تأکید شده که اگر باشگاه استقلال در اسرع وقت این مشکل را برطرف نکند و رویکرد فعلی خود را تغییر ندهد، این بازیکن بند فسخ قرارداد را فعال کرده و تمام مطالبات مالی خود را از مسیر قانونی دنبال خواهد کرد.
با این حال، همزمان با رسانهای شدن این پرونده، برخی برداشتهای نادرست نیز در فضای خبری شکل گرفت. تعدادی از رسانهها پیگیر این موضوع شدند که آیا اندونگ نامه فسخ قرارداد خود را به سازمان لیگ ارسال کرده یا نه. در همین راستا سازمان لیگ از طریق بهمنی اعلام کرد که تاکنون هیچ نامه فسخی از سوی این بازیکن به این نهاد ارسال نشده است؛ موضوعی که اساساً تناقضی با روند حقوقی این پرونده ندارد.
واقعیت این است که بازیکنان و مربیان خارجی، برای اعلام فسخ یکطرفه قرارداد خود، مکلف به مکاتبه با سازمان لیگ ایران نیستند. مرجع اصلی در اینگونه موارد، فیفا است و تجربههای گذشته نیز این موضوع را تأیید میکند. در پروندههایی مانند کالدرون، استراماچونی و دیگر مربیان و بازیکنان خارجی، هیچگاه نامه فسخ به سازمان لیگ ارسال نشده و تمام مکاتبات از مسیر فیفا انجام شده است.در پرونده اندونگ نیز همین روال در حال طی شدن است. این بازیکن و ایجنتش مستقیماً با فیفا وارد مکاتبه شدهاند و در صورتی که فیفا فسخ قرارداد را موجه تشخیص دهد، نتیجه نهایی از طریق فیفا به فدراسیون فوتبال ایران ابلاغ خواهد شد. نکته مهم اینجاست که فیفا ارتباط رسمی خود را با فدراسیون فوتبال برقرار میکند، نه سازمان لیگ. بنابراین نبود نامه فسخ در سازمان لیگ، نه تنها عجیب نیست، بلکه کاملاً مطابق با رویههای حقوقی فوتبال بینالملل است.