جام حذفی، جام شگفتیها و فرصتی برای درخشش تیمهای سطح پایینتر برابر بزرگان است. خیلی از بازیکنان شاغل در لیگ دو یا لیگ یک آزادگان، هرگز فرصت بازی در لیگ برتر را پیدا نمیکنند و در عمر فوتبالی، فقط یک بار ممکن است در جام حذفی به استقلال یا پرسپولیس خورده و تجربه بازی پخش مستقیم را داشته باشند.
این یعنی هیچ بازیکنی دلش نمیخواهد این فرصت را خراب کرده و یا از دست بدهد. پس فرض اینکه بازیکن عمداً کاری کند که همه به او حمله کنند، کمی عجیب به نظر میرسد واگر باشد، محدود به یک استثناست. اما از آن طرف مشخص است وقتی تیمی از نظر بازیکن و امکانات یا سطح بازی، اختلافی فاحش با رقیب داشته باشد ناچار است در جام حذفی به دفاع رو آورده و به کشاندن بازی به پنالتی امیدوار باشد.
اما این هم راه دارد و مسلماً ضد فوتبال یا وقت کشی، راهش نیست! اتفاقی که به خصوص در نیمه اول بازی استقلال با پادیاب افتاد از این زاویه قابل بررسی است. در طول نیمه اول بازی استقلال - پادیاب بیشتر از جریان بازی در میدان، بازیکنان روی زمین دراز کشیده بودند! انگار جای فوتبال، همه روی زمین مشغول تمرین یوگا بودند و جای زمین بازی، نمای یک آسایشگاه را می دیدیم!
جالب اینکه هر دو تیم و هر دو مربی نیز نسبت به این اتفاق، اعتراض داشتند! اما نوبتی بازیکنان هر دو تیم روی زمین دراز میکشیدند! قاعدتاً بازیکن از نیمه اول شروع به وقت کشی نمیکند. پس باید دلیل این اتفاق را در چیز دیگری جستجو کرد؛ مثلاً ۱۰ نفره شدن و به هم خوردن تمرکز تاکتیکی یا ضعف آمادگی جسمانی بازیکنان یا کیفیت نامطلوب زمین که این آخری در دست مربی و بازیکن نیست اما آنها میتوانند در تمرینات قبل از بازی حذفی، پیش بینی موارد خاص مثل رفتن به پنالتی یا ۱۰ نفره شدن را کرده و برای آن تمهیدی داشته باشند تا کار به این نمایش زشت نرسد!
هرچه بود و هرچه هست، اصلاً تصاویر جالبی از ورزشگاه تختی به دنیا مخابره نشد!
اینجا را بخوانید: اعتراف مربی استقلال: شاید اگر امروز بازی به پنالتی میرفت به مشکل میخوردیم
